[PIAS] Nites 2012 - Happy birthday [PIAS]

Tour & Taxis, Brussel, 20 februari 2012

Van onze eigenste dertigste verjaardag herinneren wij ons zo goed als niets meer en dat is misschien maar goed ook. Maar wanneer het van oorsprong Belgische platenlabel zijn tram drie voorbij ziet komen, dan willen we daar achteraf graag alle details van oproepen. En kijk, dat is verbazend goed gelukt. Wij trokken vrijdag naar het prachtige Tour & Taxis in Brussel om daar het kruim van de hedendaagse dance aan het werk te zien.

Wanneer we toekomen slaan de loeiharde beats van The Toxic Avenger ons zonder pardon om de oren. Simon Delacroix, de man die hierachter schuilt, moet vroeger als beenhouwer aan de bak gekomen zijn. De Fransman maakt zich bij de al halfvolle zaal populair met een slagveld aan punky elektro en loodzware hiphopbreaks. Hij laat ons achter in een brij van noise die nog een tijdje zal nazinderen. Weinig subtiel en redelijk genadeloos, maar wel met een supervette sound.

Mr. Nô laat er ondertussen ook geen gras over groeien. De Fire Starter Room is al aardig volgelopen voor deze nieuwe technoheld. De jonge producer bracht nog maar één ep uit. En al meteen op Different Recordings, het elektronische zijluik van PIAS waar mooi volk als Tiga, Crystal Castles, Agoria, The Hacker en ander technogeweld zijn plek gevonden heeft. En ook al vinden wij het nog een beetje vroeg voor zijn rechttoe rechtaan technoaanpak, de opgekomen meute heeft er duidelijk meer zin in.

Zelfrelativering is de meeste dance acts een beetje vreemd, maar niet zo bij Modeselektor. Niet alleen integreren ze graag een dosis humor in hun albums, ook op het podium slagen ze erin te entertainen. Vooral dankzij de uitstekende visuals die de Duitsers telkens meezeulen. En dat is deze keer niet anders. Net zoals op plaat laveert Modeselektor tussen genres als dub, dubstep, hiphop en elektro. De tent verliest zijn roofing bij gekende nummers als 2000007, Sucker Pin, Let Your Love Grow en Pretentious Friends. Straffe kost.

Met de “comeback” van M83 waren wij aanvankelijk zo blij als een jonge hinde in het paarseizoen. De groep sloeg ons bijna tien jaar geleden met verstomming met hun sound van postrock en elektronica. Wat de band daarna uitbracht kon ons minder boeien. Maar kijk, nu lijken ze terug en kunnen ze zelfs met hun iets poppier sound ook het grote publiek bekoren. De zaal bleek net te klein waardoor we geprangd in een hoekje de mix van groteske gitaren en dansbare beats ondergingen. Een tweede leven, een nieuw geluid. We moeten toegeven dat we er nog aan moeten wennen.

Iets waar 2ManyDJs niet meteen last van zal krijgen. Hun set, voor de gelegenheid in een Play It Again Sam-kleedje gestoken, teert nog steeds op de juiste formule. De hits zoeven in ijltempo aan je voorbij. In het tweede halfuur ligt het tempo lager waardoor we even in een dipje terechtkomen, maar het ondertussen goed opgefokte publiek merkt daar niets meer van en schreeuwt het uit van plezier. In het laatste kwartier gaat het weer in een rechte lijn via metal, gabber, elektro en foute 80’s naar een absoluut hoogtepunt. Als daarna de lichten weer aanfloepen lijkt het alsof iedereen uit een ronddraaiende tol komt gestapt.

En omdat er nooit teveel dj’s kunnen zijn beginnen Etienne De Crecy en Laurent Garnier daarna aan hun sets. De hal die de twee zalen van elkaar scheidt, doet ons door alle zonnebrillen, waggelende fuivers en kakofonie aan beats denken aan een kleine versie van I Love Techno. Er zal nog een eind weg gefeest worden op die dertigste. Proficiat en een dikke zoen. x